Meteen al vroeg in het jaar werd er door Danny M. op The Dutch Jeep List het idee opgebracht om met een aantal Jeepers te gaan rijden in Wonck, België. Hieronder een kort verslag en een paar foto's van deze trail op 5 januari 2003.

Deelnemers waren (zie bovenstaande foto van links naar rechts): Dany met een vriend in een Wrangler YJ, Geert met bijrijder in een Wrangler TJ, Gilbert en Sven in een Wrangler YJ, twee voor mij onbekenden in een Wrangler YJ, Martin en Danny in een CJ-7 en Vince met bijrijder in een Cherokee XJ (niet op bovenstaande foto). 

  

Aangezien iedereen, behalve ik, uit België kwam en ook nog eens uit dezelfde richting, had men afgesproken bij een discotheek aan een zekere afrit. Ik ben zelf uit de richting Maastricht/Luik gekomen en ben meteen naar Wonck gereden. Erg handig is dat Martin zo'n 5 minuten van Wonck woont en we zijn eerst naar zijn huis gereden om de "andere" auto's af te zetten. Van daaruit zijn we na een korte kennismaking (de meeste Jeepers kennen elkaar alleen van email) meteen doorgereden. Martin samen met Danny voorop aangezien zij daar het meest bekend zijn. Je kan wel zeggen dat ze de omgeving als hun broekzak kennen (ervan uitgaande dat ze hun broekzak kennen).

De route begon over "zandpaden" tussen de weilanden. De dagen voor de rit had het stevig geregend en de nacht voor de rit had het gevroren. Dat betekende dat de bovenlaag van de grond uit modder bestond, maar daaronder was de grond bevroren. Daar was mijn Jeep niet al te blij mee, want de "bevoren" sporen zorgden er nogal eens voor dat mijn te lange as tegen de tussenbak kwam (de te lange vooraandrijfas van mijn Jeep natuurlijk...). Bij de eerste de beste modderplek kwam Vince met zijn standaard Cherokee XJ vast te zitten. De eerste poging om hem vooruit eruit te trekken, koste hem een stukje van zijn bumper en zijn sleepoog. Geert heeft hem er dan maar achteruit eruit getrokken aan zijn trekhaak. Vince was wel zo sportief om de rest van de dag mee te blijven rijden, al was dat in sommige gevallen over de weilanden. Later bleek dat er ook nog een deuk in de drempel onder de deur van zijn Cherokee is gekomen.

     

Na een tweetal uurtjes door de weilanden te hebben gereden, hadden we er wel genoeg van. We hebben door de bossen een shortcut genomen om naar één van de afgravingen in Wonck te rijden. In de bossen was er nog een interessant stukje voor de Jeeps zonder lockers. Het ging hier om een combinatie van diepe sporen met een off-camber terrein. Martin en ik hadden geen problemen met de lockers. Achter me reed de grijze Wrangler YJ met de onbekende vrouwelijke bestuurder. Zij kwam ongelukkig met haar rechterachterwiel in een spoor en kwam er niet meer uit. Daarna sloeg ook nog de motor af, waardoor ze de lier niet meer kon gebruiken. Ik ben dan maar teruggereden om haar en haar Jeep eruit te trekken. Daarmee kwam mijn Jeep ook in een spoor waardoor de grijze Jeep bijna omsloeg. Helaas raakte de cameraman in paniek waardoor er alleen maar de hemel gefilmd is (ik zal niet schrijven dat jij gefilmd hebt, Sven!!!). De tweede keer ging het weer bijna mis. Ook dat staat niet op tape, omdat de cameraman zijn hand voor de camera hield!!! Na de kabel aan de andere kant van mijn bumper vastgezet te hebben, heb ik de grijze Jeep naar boven getrokken. Gelukkig startte de Jeep daar wel. De andere Jeeps hebben na een aantal pogingen het spoor maar ontweken en zijn er zo ook doorheen gekomen. Vince met zijn Cherokee heeft een andere route gekozen, maar kwamen we later weer op de verharde weg tegen.

  

Tijdens een korte stop om een groepsfoto te maken, kwam Geert met de meededeling dat zijn spoorstang was afgebroken. Heel vervelend aangezien zijn stuur alle kanten uitwees. Geert heeft toch meegereden naar en in de afgraving en later is de stang weer terug op zijn plaats gelast door Danny.

Iets is er afgebroken, maar wat hoort waar??

Eindelijk dan toch onderweg naar de afgraving. We zijn er eerst omheen gereden, aangezien Danny per se een afdaling wilde doen. Tijdens het afdalen en weer terug omhoog rijden begon het te sneeuwen. Er is toch aanzienlijk van dat witte spul gevallen en op de grond blijven liggen.

  

Boven op de top was er nog een bultje waar je met 31" banden gecentreerd werd. De Jeepvriend van Dany moest daarom ook even aangetrokken worden om weer van het bultje te komen. Voor de rest was er daar niets te beleven.

     

In de afgraving hebben we in eerste instantie maar wat achter elkaar aangereden. Ik was er al eens eerder geweest, maar toch een leuk terreintje om een middag door te komen. De regenval van voorgaande dagen en de sneeuw die bleef liggen gaf extra charme.

     

Eénmaal onder aangekomen zagen we een helling waar twee Suzuki's problemen hadden. Natuurlijk moesten wij dat ook doen. Niet superspannend, maar toch goed om je linkervoorwiel van de grond te krijgen. Ik heb heel goed mijn best gedaan, maar verder dan een paar millimeter kwam ik niet van de grond (lekker rustig in de eerste versnelling van mijn T18A).

     

De andere Jeeps hadden meer succes en kwamen tientallen centimeters van de grond. En dan zeggen ze dat schroefveren beter zijn... Ik hou toch liever mijn SOA met 3/4 elliptische vering...

     

Allemaal leuk geweest, tijd om het terrein verder te bekijken. Ik was nog leuk naar beneden aan het rijden, en opeens was iedereen weg. WTF, het leken wel de voetballers van het Nederlands elftal, zo hard lieten ze me in de steek... Geen getreur, een paar minuutjes verder rijden en ik kwam ze weer tegen. Schijnbaar hadden ze nog een leuke helling gevonden. Modder in combinatie met een off-camber situatie en een gat waar een 35" wiel inpast, zorgden ervoor dat je toch lockers nodig had. Sven wees me wel de weg en ging naast me zitten. Boven aan de helling was er nog een serieus gat, met daarna een diepe spoor waar doorheen gereden moest worden om weer beneden te komen. Natuurlijk geen probleem. Sven heeft mijn rit naar boven gefilmd, maar de film laat meer de onderkant van mijn softtop zien, dan het pad. Daarna nog een Jeepje van dezelfde helling moeten trekken, maar al met al was de helling toch goed voor een kwartier plezier.

     

Tegen half vijf begon het toch al aardig donker te worden en werd het tijd om afscheid te nemen. Ik moest tenslotte nog een tweetal uurtjes met mijn Jeep naar huis rijden (ik had de trailer thuis gelaten). Geert moest nog een stukje verder rijden en zijn spoorstang moest dan ook nog eerst gelast worden bij Martin thuis. Al met al is het toch nog allemaal gelukt.

Tijdens mijn terugreis hoorde ik mijn versnellingsbak de nodige geluiden maken. Ik wist al dat de synchromesh ringen aan vervanging toe waren toen ik mijn Jeep kocht. Ik heb dan ook al meer dan drie jaar een revisiekitje met nieuwe synchromesh ringen in mijn garage liggen. Ik wilde dat graag combineren met het inbouwen van mijn nieuwe motor, maar het ziet ernaar uit dat de versnellingsbak niet langer meer kan wachten. Tijdens twee afdalingen sprong de versnellingsbak zelfs twee keer uit de tweede versnelling en daar wordt Gilbert niet vrolijk van.

Ik was blij toen ik weer thuis was. Nog snel de Jeep afgespoten (ik haat strooizout op de wegen), en na een douche ben ik voldaan in bed gestapt. Martin en Danny, nogmaals dank voor het "uitzetten" van de route.